Krajobraz NBA aż huczy od spekulacji i dyskusji na temat potencjalnych kandydatów na głównego trenera na rok 2023, ponieważ kilka drużyn szuka nowego przywództwa. Pula kandydatów jest zróżnicowana i obejmuje byłych głównych trenerów, czołowych asystentów i osobistości odnoszące sukcesy na poziomie uczelni.
Najlepsi dostępni trenerzy
1. Mike'a Budenholzera
Od początków swojej kariery, gdy przez prawie dwie dekady służył jako doradca Gregga Popovicha w San Antonio, Budenholzer cieszył się dużym szacunkiem w społeczności koszykarskiej. Chociaż zdobycie pozycji głównego trenera zajęło mu sporo czasu, od tego czasu wykazał swoje umiejętności trenerskie w dwóch różnych franczyzach.
Będąc trenerem Atlanta Hawks, Budenholzer cztery razy w ciągu pięciu sezonów poprowadził drużynę do play-offów, podkreślając swoją karierę rekordem 60-22 w sezonie 2014-15, najlepszym w Konferencji Wschodniej.
Niestety jego przygoda z Hawks zakończyła się z powodu niewystarczających sukcesów w fazie play-off. Jednak Budenholzer szybko znalazł nowy dom w Milwaukee, osiągając procent zwycięstw na poziomie 693 aż do swojego odejścia na wiosnę, co zostało podkreślone zdobyciem mistrzostwa NBA w 2021 roku.
Perspektywa otrzymania przez Budenholzera kolejnej szansy w tym cyklu jest nadal niepewna. Niemniej jednak nieuniknione jest, że w przyszłości obejmie on rolę głównego trenera.
2. Kenny'ego Atkinsona
Wielu twierdzi, że Atkinson został niesprawiedliwie potraktowany na Brooklynie. Objął przywództwo podupadającego zespołu i rozpoczął projekt odbudowy w sezonie 2016/17, z sukcesem prowadząc Nets do nieoczekiwanego awansu do play-offów zaledwie dwa sezony później.
Po wznowieniu sezonu 2019–20 w Orlando Bubble Atkinsona tymczasowo zastąpił Jacque Vaughn. Atkinson, uznawany za biegłość w rozwijaniu młodych talentów, stał się w ostatnim czasie głównym kandydatem na stanowiska głównego trenera NBA.
Charlotte Hornets zaproponowała mu nawet rolę głównego trenera podczas poprzedniego sezonu poza sezonem, ale zdecydował się pozostać na tym stanowisku przez kolejny rok jako główny asystent Steve'a Kerra w Golden State Warriors.
3. Doktorek Rivers
Brak zwycięstw w fazie play-off był kluczowym czynnikiem w decyzji Philadelphia 76ers o rozstaniu się z Riversem. Zespół miał przewagę serii 3-2 nad Boston Celtics w drugiej rundzie play-offów NBA 2023, ale w dwóch ostatnich meczach nie zapewnił sobie zwycięstwa.
Oznaczało to trzecie z rzędu odejście drużyny 76ers z Riversem w roli głównego trenera w drugiej rundzie. Rivers wcześniej poprowadził Boston Celtics do mistrzostwa NBA w sezonie 2007-08; Jednak od tego czasu zespoły pod jego okiem tylko dwukrotnie przekroczyły półfinał konferencji.
Obejmuje to jego pełną wyzwań karierę po sezonie w Los Angeles Clippers. Niemniej jednak rozległe doświadczenie Riversa i udokumentowane osiągnięcia prawdopodobnie sprawią, że będzie on atrakcyjnym kandydatem w nadchodzących wyborach.
4. Mike D'Antoni
Mając 71 lat, nadal nie jest pewne, czy słynny Mike D'Antoni rozważa powrót do roli trenera w NBA. Jego ostatnią rolą było stanowisko drugoplanowe w Brooklyn Nets w sezonie 2020-21. Jeśli doświadczony trener zdecyduje się na powrót, kilka drużyn prawdopodobnie będzie zainteresowanych zdobyciem jego wiedzy.
W trakcie swojej 14-letniej kariery głównego trenera NBA, D'Antoni, grając w Phoenix Suns, New York Knicks, Los Angeles Lakers i Houston Rockets, poprowadził 10 drużyn do play-offów. W latach 2003–08 był pionierem szybkich ataków w barwach Suns.
Ponadto podczas pierwszych trzech sezonów w Houston w latach 2016–19 z powodzeniem poprowadził zespół do ponad 50 zwycięstw w każdym sezonie.
5. Marka Jacksona
Dla wielu osób zaskakujący jest fakt, że od czasu jego niezwykle efektywnej kadencji w Golden State Warriors Jackson nie zapewnił sobie roli głównego trenera NBA. Rozważmy następujący punkt widzenia: Jackson poprowadził Warriors do kolejnych występów w NBA Playoff, zanim został zwolniony, a jego następcą został Steve Kerr, przed sezonem 2014-15.
Rzeczywiście, Warriors ewoluowali w dynastia pod przewodnictwem Kerra, ale to Jackson stworzył wstępne podstawy. Jego przywództwo w sezonie 2012–13 doprowadziło Golden State do 47 zwycięstw i awansu do drugiej rundy play-offów, co było wyczynem, biorąc pod uwagę, że Warriors zaliczyli tylko jedną fazę play-off w ciągu ostatnich 18 sezonów.
Osobista filozofia Jacksona może rodzić pytania o jej zgodność ze współczesnymi normami NBA, ale nie można zaprzeczyć, że wykazał się on znaczną przenikliwością trenerską.
6. Frank Vogel
Można argumentować, że Vogel doświadczył niekorzystnego wyniku podczas swojego pobytu w Los Angeles. Z powodzeniem poprowadził ich do zapewnienia sobie tytułu NBA w bańce w Orlando pod koniec sezonu 2019–20, co stanowiło wyzwanie dla wszystkich zaangażowanych stron.
Jednak Lakers zanotowali 75 zwycięstw i 79 porażek w ciągu ostatnich dwóch sezonów. Przez cały ten okres kluczowi gracze James Lebron (53 mecze) i Anthony Davis (80 meczów) byli często nieobecni z powodu kontuzji.
Przed rozpoczęciem kariery w Lakers Vogel kwalifikował się do play-offów w pięciu z siedmiu sezonów, w których zarządzał Indiana Pacers. Jego kariera ma zatem tło triumfu. Nie wiadomo jeszcze, czy ta historia osiągnięć otworzy drogę Vogelowi do kolejnej szansy.
7. Terry Stotts
Na początek weźmy pod uwagę znaczny spadek, jakiego doświadczyli Blazers od czasu decyzji o rozstaniu się ze Scotts po sezonie 2020–21. Pod jego okiem zespół osiem razy z rzędu dotarł do play-offów NBA, trzykrotnie odnosząc ponad 50 zwycięstw.
Dla kontrastu, Portland od tamtej pory boryka się z problemami, z rekordową liczbą 44 meczów poniżej. 500. W minionym sezonie ponieśli 49 porażek, a krążą plotki, że Damian Lillard może poproś o wymianę w nadchodzącym lecie. Stotts wyraźnie pokazał swoje możliwości jako główny trener NBA.
Należy również pamiętać, że zdobył cenne doświadczenie, pracując jako asystent trenera takich legendarnych postaci, jak George Karl i Rick Carlisle. To doświadczenie stanowi dla Stottsa solidną podstawę do zapewnienia sobie kolejnej czołowej pozycji trenerskiej.
Wschodzące gwiazdy ze stopni asystentów
Charlesa Lee z Milwaukee Bucks i Sam Cassell z drużyny Philadelphia 76ers byli w centrum uwagi przez kilka ostatnich cykli i są znani ze swojego strategicznego myślenia i umiejętności rozwoju zawodników.
Adrian Griffin z Toronto Raptors i Chris Quinn z Miami Heat również przyciągają uwagę ze względu na swoją pracę z młodymi zawodnikami i ich zdolność przystosowania się do różnych filozofii coachingu.
W rywalizacji biorą także udział Brian Keefe ze swoim bogatym doświadczeniem pod okiem różnych trenerów, Jerome Allen ze swoim różnorodnym doświadczeniem trenerskim oraz Kevin Young, znany ze swojej wiedzy specjalistycznej w zakresie rozwijania młodych talentów. Jordi Fernandez ze swoimi udanymi okresami w rozwoju zawodników to kolejne krążące nazwisko.
Trenerzy uczelni wyższych w górę
Jerry Stackhouse i Kevin Ollie, obaj z doświadczeniem w NBA i udanymi stażami trenerskimi w szkołach wyższych, są brani pod uwagę ze względu na ich wyjątkowe perspektywy i umiejętności w zakresie rozwoju zawodników. W rozmowie biorą także udział Mark Few, który przekształcił Gonzagę w potęgę, oraz John Calipari, który odniósł ogromny sukces na uczelni.
Eric Musselman i Juwan Howard, pomimo wcześniejszych zmagań w NBA, ożywili swoje kariery w rankingach uniwersyteckich i są mocnymi pretendentami.
Przełamywanie pleśni
Andre Iguodala i Udonis Haslem, obaj przechodzący z ról zawodników, wnoszą świeże i wnikliwe spojrzenie na coaching, ponieważ niedawno byli na miejscu zawodników. Dawn Staley z sukcesami w żeńskiej koszykówce w college'u oraz Becky Hammon ze swoją przełomową rolą asystentki w NBA i udanym występem w lidze WNBA reprezentują falę inkluzywności i różnorodności w krajobrazie trenerskim NBA.
Najczęściej zadawane pytania
Jak wygląda proces selekcji na głównego trenera NBA?
Proces selekcji na głównego trenera NBA zazwyczaj obejmuje zespoły przeprowadzające dokładne poszukiwania i rozmowy kwalifikacyjne, biorąc pod uwagę różnych kandydatów z różnym pochodzeniem i doświadczeniem.
Zespoły oceniają kandydatów na podstawie ich filozofii coachingu, doświadczenia, sukcesu oraz umiejętności przewodzenia zawodnikom i zarządzania nimi. Ostateczne decyzje są zwykle podejmowane przez kierownictwo i własność zespołu.
Czy któryś z wymienionych kandydatów był już wcześniej głównymi trenerami NBA?
Odpowiedź3: Tak, kilku wspomnianych kandydatów pracowało już w roli głównych trenerów NBA, np. Mike Budenholzer, Doc Rivers i Kenny Atkinson, a każdy z nich wniósł bogactwo doświadczenia i wiedzy na potencjalne nowe stanowiska.
Jak ważne jest wcześniejsze doświadczenie trenerskie NBA przy rozważaniu kandydatów na stanowiska głównego trenera?
Chociaż wcześniejsze doświadczenie trenerskie NBA może być korzystne, ponieważ zapewnia wgląd w dynamikę i wymagania ligi, nie jest to jedyne kryterium.
Zespoły często biorą pod uwagę szereg czynników, w tym umiejętności przywódcze, filozofię coachingu, rozwój zawodników i zdolność adaptacji, a także kandydatów z różnych środowisk, takich jak asystenci trenerów i trenerzy kolegialni, są również brane pod uwagę.
Jaki jest średni staż pracy głównego trenera NBA?
Średni staż pracy głównego trenera NBA może być różny, ale zazwyczaj wynosi około 3 do 4 lat. Jednak sukces, zdolność adaptacji i umiejętność utrzymywania pozytywnych relacji z graczami i zarządem mogą prowadzić do dłuższych kadencji.
Jak wygląda wynagrodzenie głównego trenera NBA w porównaniu z wynagrodzeniem zawodnika?
Główni trenerzy NBA na ogół zarabiają mniej niż czołowi gracze NBA, ale ich pensje nadal mogą być znaczne, często wahając się od 2 do 10 milionów dolarów rocznie, w zależności od ich doświadczenia, sukcesów i budżetu zespołu. Z kolei gracze NBA mogą zarabiać pensje wahające się od kilku milionów dolarów do ponad 40 milionów dolarów rocznie, z wyłączeniem rekomendacji.
Ostatnie słowa
Wachlarz potencjalnych kandydatów na głównego trenera na rok 2023 jest szeroki i zróżnicowany, co obiecuje dynamiczną i transformacyjną przyszłość dla drużyn i ligi. Niezależnie od tego, czy będą to doświadczone umysły, świeże spojrzenie byłych graczy, czy przełomowa integracja, NBA będzie świadkiem innowacyjnych strategii i wzbogaconej dynamiki zespołu w nadchodzących sezonach.
Połączenie tradycyjnej mądrości coachingowej z nowoczesnym, włączającym podejściem ma na celu na nowo zdefiniować granice i podnieść standardy profesjonalnego coachingu koszykówki.